Bedankbrief Mae Toa Clinic
Dokter Cynthia van de Mae Toa Clinic stuurde het bestuur van Stichting MalariaDokters een brief om te bedanken voor de geboden hulp en de resultaten te beschrijven.
De volledige brief kunt u hier lezen.
Gezinsplanning in de derde wereld: van levensbelang
TRUMPS ANTIABORTUSBESLUIT HEEFT DRAMATISCHE GEVOLGEN
Het besluit van president Trump om de financiële steun aan internationale organisaties die abortus steunen stop te zetten, is levensgevaarlijk voor miljoe- nen vrouwen op de wereld. Dat zegt Bert van Enter, vanuit zijn werk als arts voor vluchtelingen en migranten op de Thais-Birmese grens.
Lees het artikel uit het Medisch Contact van 23 februari 2017 hier.
Metterdaad bezoekt projecten van Stichting MalariaDokters in Thailand en Myanmar
Herman Wegter bezocht met een televisieploeg van de Evangelische Omroep verschillende projecten van Stichting MalariaDokters en maakt daar een 3 tal mooie rapportage van.
Via deze link kunt u de uitzending nogmaals bekijken.
Radio interview Herman Wegter (Metterdaad)
Luister de volledige uitzending met Herman Wegter over de projecten van Metterdaad en Stichting MalariaDokters hier.
EO Metterdaad bezoekt projecten Stichting MalariaDokters
Eind april ontvangen we een film crew van EO/Metterdaad in Mae Sot. Zij zullen het werk van de SMRU en Mae Toa clinic onder de vluchtelingen en migranten aan de grens met Myanmar filmen en interviews afnemen.
We houden u op de hoogte voor de uitzendatum. Verwacht deze in de herfst van 2015.
Oplevering en ceremonie apotheek Mae Toa Clinic
Op woensdag mochten we de oplevering meemaken van de apotheek van de nieuwe kliniek van Mae Toa. Samen met de Japanse ambassadeur in Thailand waren we aanwezig tijdens de ceremonie. Onderstaand de link naar de foto's en het persbericht van de Japanse ambassade.
Mede namens Mae Toa kliniek bedankt Stichting MalariaDokters haar donateurs van harte.
Mae Toa Clinic, voortgang en strategisch plan
De aanbouw van de nieuwe kliniek van MTC is in volle gang. Onderstaand een aantal foto's die de bouw laten zien en een link naar het strategische plan van MTC.
Renovatie van SMRU kliniek in Maela en Mawker Thai
Maela:
De Special Care Baby Unit (SCBU) is de afdeling speciaal voor zieke en premature pasgeborenen in de SMRU kliniek. De meeste babies blijven een aantal dagen opgenomen. Premature babies die erg vroeg zijn geboren blijven soms echter wel een aantal maanden in de SCBU.
De medics en nurses zijn speciaal opgeleid om voor deze babies te zorgen. Maar een deel van de zorg wordt ook door de ouders (met name de moeders) gedaan. In tegenstelling tot veel ziekenhuizen in Nederland, zijn de moeders hier 24/7 bij hun (zieke) babies. Wanneer sondevoeding nodig is, worden de moeders getraind en geven ze het daarna zelf, dag en nacht.
Stichting Malariadokters heeft het mogelijk gemaakt dat de SCBU in Maela geheel vernieuwd werd.
De oude SCBU was gebouwd van bamboe en hout en de moeders lagen met hun babies op de grond. Er was vaak plaatsgebrek, waardoor je letterlijk over een moeder en baby heen moest stappen.
De nieuwe SCBU heeft een betonnen vloer, mooie houten wanden en een goed dak met ventilatie systeem. Er is plek voor 8 babies met hun moeders en voldoende ruimte voor fototherapie. De SCBU kan nu veel beter schoongemaakt worden, wat helpt met het voorkomen van infecties.
Mawker Thai:
De SMRU kliniek in Mawker Thai is in 2010 gebouwd met geld van Stichting Malariadokters
In juli en augustus 2013 was het regenseizoen in volle gang wat 2-maal een overstroming veroorzaakte in de kliniek in Mawker Thai. Daardoor was er veel schade aan de kliniek. De herstel werkzaamheden zijn gecombineerd met de uitbreiding van de verloskamers en de SCBU en de nieuwe bouw van een kamer voor echografie en een Emergency Room.
De staf in Mawker Thai kan nu nog beter voor hun patienten zorgen. Gelukkig is er sindsdien geen overstroming meer geweest.
Stichting MalariaDokters ondersteunt nieuwbouw Mae Toa Clinic
Het bestuur van de stichting MalariaDokters heeft onlangs groen licht gegeven voor de financiele ondersteuning van de bouw van de nieuwe kliniek van Mae Toa.
Onderstaand een stuk van de geschiedenis van MTC (in het Engels):
The Mae Tao Clinic (MTC), also known as Dr. Cynthia’s clinic after its founder Dr. Cynthia Maung, is a community hospital which has provided good quality healthcare to the Burmese refugee population in Western Thailand since 1989. It is based in the border town of Mae Sot, approximately 500 km North West of Bangkok and serves a population of around 150,000 people [1] who shelter in Burma's mountainous border region and, more recently, the growing Burmese migrant workers in Thailand who live in and around Mae Sot.
In 1988, during Burma's ruling military junta’s violent suppression of the pro-democracy movement, which culminated in the 1988 Uprising (see also 8888 Uprising), Dr. Maung was among many Burmese who fled across the border into neighbouring Thailand where she established a makeshift facility in Mae Sot to treat the injuries sustained by fellow refugees. In that year the clinic treated some 2000 individuals.[2] The clinic has been there ever since and has grown in size to offer a wide range of health care services, social services, training, outreach programmes as well as child protection and health education. In 2006 the clinic saw 80,000 people pass through its doors.[3]
Today, MTC continues to care for the sick and wounded refugees, mostly from Karen State, who have been forced from their villages (follow this link for a run down of the situation there [4]); villages which are invariably burned to the ground in the military junta's 'scorched earth' policy - part of an overarching doctrine known as the 'Four Cuts'.[5]
In summer 2008 the American president, George Bush, visited Thailand with his wife, Laura. The Mae Tao Clinic was visited by Mrs. Bush, where she spoke of her support for Dr. Maung and the clinic's work.[6] It is thought that highlighting the MTC in this way was politically motivated,[7] designed to convey a more direct U.S. policy position towards Burma's authoritarian leaders.
Joris Linssen in Thailand
Een prachtige uitzending van Joris Linssen over een gevlucht gezin uit Burma die nu in Nederland woont. Bijzondere beelden met onder andere een bezoek aan een door ZOA ondersteunde school in een van de zuidelijkse kampen.
Interview ZOA Magazine
Artikel over Burmese vluchtelingen in Time magazine
Begin augustus 2013 verscheen er een artikel in Time magazine over Burmese vluchtelingen in Thailand. Dit artikel geeft een goed beeld van de ontwikkelingen en uitdagingen en geeft een inkijkje in de context waarin wij werken.
Nieuwe weegschaal en apneu-monitors voor de pasgeborenen
Afgelopen maand is er een nieuwe weegschaal aangeschaft. Op deze weegschaal worden alle pasgeborenen gewogen. Dit gebeurd direct na de geboorte en daarna elke dag. Het geboortegewicht is erg belangrijk, omdat we elke dag het huidige gewicht vergelijken met het geboortegewicht. Alle moeders worden gestimuleerd om borstvoeding te geven. Door de pasgeborenen te wegen houden we in de gaten of er niet teveel gewichtsverlies is in de eerste levensweek. Babies die te vroeg geboren worden (prematuren) of met een laag geboortegewicht komen na ontslag om de dag terug totdat ze een gewicht van 2500 gram hebben bereikt.
Verder zijn er ook 8 apneu-monitors aangeschaft. Wanneer in Nederland een baby te vroeg geboren wordt of ernstig ziek is wordt deze baby aan aan een monitor gelegd. De monitor houdt de hartslag, ademhaling en zuurstofsaturatie in de gaten. Wij zorgen ook voor prematuren (= te vroeg geboren babies). Vanaf de termijn van 28 weken (dus 18 weken te vroeg geboren) voeren we actief beleid en proberen we alles om de prematuur in leven te houden. Wij hebben echter geen monitoren tot onze beschikking in de Special Care Baby Unit waar deze babies verblijven. Viermaal per dag (of vaker wanneer de baby erg ziek is) worden de hartslag, ademhaling, temperatuur en zuurstofsaturie gemeten. De babies hebben echter ook een grote kans om een ademhalingsstilstand te krijgen (apneu). Wanneer dit gebeurd moet de baby gestimuleerd worden en wanneer nodig gereanimeerd. Om te weten of een baby een (ernstige) apneu heeft, liggen ze op een apneu-monitor. Deze mat geeft een alarm wanneer de baby 20 seconden lang niet ademt. Dit systeem is verre van ideaal (vaak vals alarm en helaas 1x geen alarm), maar het is onze enige manier om de babies extra in de gaten te houden. Ook babies die ziek zijn hebben kans op een apneu en liggen op zo'n mat.
Heel hartelijk dank voor uw bijdrage aan deze 2 projecten die ons helpen om beter voor de pasgeborenen te zorgen!
Politiek
Geregeld leggen hoogwaardigheidsbekleder uit de Thaise politiek een bezoek af aan een van de vluchtelingenkampen aan de grens met Myanmar. Het onderwerp licht wat gevoelig omdat Thailand Myanmar graag te vrienden wil houden en Myanmar het liefst ontkend dat er vluchtelingen zijn. Aan de andere kant staat de internationale gemeenschap en zet Thailand onder druk de vluchtelingen op te vangen en te verzorgen.
Dat laatste doet de Thaise overheid dan ook al tientallen jaren.
Gewoon met de auto het kamp in, niets lopen ;)
Pers!
De minister van binnenlandse zaken (MOI).
Nu de situatie in Myanmar langzaam veranderd en het land haar markt steeds meer opent groeit voor Thailand het belang goede relaties te onderhouden teneinde haar producten af te kunnen zetten en als eerste kan profiteren van de ongekende groei die Myanmar biedt.
Daarom wordt er steeds meer druk uitgeoefend op de stakeholders rondom het vluchtelingenvraagstuk om de vluchtelingen terug te laten keren. De Thaise overheid scherpt de regels aan voor het draaien van een NGO in Thailand, maakt het lastiger om toestemming te krijgen om in de kampen te werken en benaderd de vluchtelingen actief met de vraag wanneer ze willen terugkeren. Dit alles natuurlijk tot grote frustratie van UNHCR en andere NGO's.
Afgelopen maand was de minister van Binnenlandse zaken in Mea La. Ik was als vertegenwoordiger van ZOA aanwezig om ons zegje over het onderwijs in de kampen te doen. Daarnaast waren er 4 andere NGO's die voedselvoorziening, infrastructuur en gezondheidszorg vertegenwoordigden.
En, ja, pers was aanwezig, dus via onderstaande link wat beelden van mij tijdens de meeting.
Karen en het nieuwe jaar
Nieuwjaar wordt hier in de ochtend gevierd. Dus op tijd je bed uit om de zon op te zien komen.
Een groot gedeelte van de vluchtelingen waaronder de NGO's in Mae Sot werkzaam zijn behoren tot de Karen, een bergvolk dat in onder andere Thailand, Myanmar en Laos woont. Op de grens met Thailand en Myanmar vormt het met ruim 500.000 mensen rond de telling in 2000 de grootste bergstam. Volgens statistieken van TBC, de NGO verantwoordelijk voor de voedsel voorziening in de kampen, is meer dan 80% van de vluchtelingen afkomstig uit een van de Karen groepen.
Volgens sommige overleveringen komt dit volk oorspronkelijk uit de Gobiwoestijn. Rond de zeventiende en achttiende eeuw migreerden zij naar onder meer Thailand. Dit levert andere verhalen op, een daarvan verteld dat de Karen de verloren, 13e, stam van Israel is wat weer prachtige claims oplevert die voor het volk Israel niet ten onder doen...
Op dit moment is een deel van de Karen boeddhistisch, een deel animistisch, maar is een groot deel ook christelijk, te midden van een boeddhistische samenleving. Zij zijn ook een van de stammen die het sterkst vochten tegen de overheersende junta van Myanmar. Met hun "vrijheidsleger", de Karen National Union (Karen Nationale Unie, KNU). Veel van deze vrijheidsstrijders zijn gevlucht naar de jungles van Myanmar en Thailand.
In januari 2012 ondertekenden vertegenwoordigers van de KNU en de Birmese regering een wapenstilstand. Deze gebeurtenis, die te midden van andere politieke concessie van de Birmese regering kwam, word met voorzichtig optimisme begroet.
Toespraken zijn ze hier heel "goed" in, eindeloos lang...
Behalve veel gepraat onder de NGO's is er in de kampen nog weinig te merken van de veranderende politieke situatie in Myanmar. Niet alleen wordt er in bepaalde gedeelten van het land nog volop gevochten ook worden veel vluchtelingen door familie gewaarschuwd nog maar even niet terug te keren uit angst voor represailles.
Temidden van al deze dynamiek vierden we halverwege het Karen nieuwjaarsfeest. Karen houden een eigen kalender aan en elk jaar is het tot de laatste maand weer een vraagteken op welke dag nieuwjaar nu precies gaat vallen. Dit jaar werd het 15 januari en dus vierden we het feestje mee in het vluchtelingenkamp van Mae La samen met 2 vrienden die vanuit Nederland waren overgekomen.
Medics van de SMRU, Loize, Margreet, David, Rachel en Lydia.
We zijn benieuwd wat het nieuwe jaar gaat brengen voor de vluchtelingen op de Thai-Burmese grens. De situatie is onrustig en onzeker met een glimp van hoop in de toekomst. Wij blijven hier nog wel een paar jaar en zijn ontzettend benieuwd hoe de situatie er over 2 jaar voor staat.
Een rondje ZOA projecten
In oktober waren de ouders van Margreet een paar weken bij ons op bezoek. Samen bezochten we een aantal projecten van ZOA om een idee te krijgen van wat we doen en het verhaal ook visueel te kunnen ondersteunen.
ZOA is implementatie partner van een aantal grote donoren. Dat betekend dat een donor een ruw idee heeft van de behoefte in een bepaald gebied en daar een partner bij zoekt die specifiek kan maken hoe hij aan deze behoefte invulling gaat geven en wat hij daarvoor nodig heeft.
Voor de vluchtelingenkampen op de Thai-Burmese grens geeft ZOA invulling aan de behoefte aan onderwijs en aanvullende voedselvoorziening.
Geld tellen voor de uitbetaling van de maandelijkse leraren vergoedingen in Umphien kamp.
Verspreid over 7 kampen ondersteunt ZOA 67 scholen met het ontwerpen van het curriculum, het jaarlijks verstrekken van schoolboeken, les materiaal zoals schriften en pennen, schoolgebouwen en het onderhoud daaraan en natuurlijk de maandelijkse vergoedingen voor de leraren.
Een klein team houdt zich bezig met alle logistiek en financiele acties en een team is verantwoordelijk voor de inhoudelijk kant van het onderwijs en het trainen van de leraren.
Met meer dan 1000 leraren op de loonlijst is het een flinke uitdaging overzicht en controle te houden.
In een "klaslokaal" zitten gemiddeld 30 leerlingen. Vaak zitten de klassen bij elkaar in een grotere ruimte en zit er geen muur of afscheiding tussen met uitzondering van het schoolbord.
De leraren hebben verschillende achtergronden, sommige waren zelf leraar in Myanmar en zijn gevlucht voor het regime, anderen hebben zelf net de school afgerond en komen direct voor de klas terecht, weer anderen zitten al meer dan 25 jaar in het kamp en kennen niet anders.
Klassen zitten vaak bij elkaar in dezelfde ruimte.
Daarnaast ondersteund ZOA een aantal "Livelihood and income generation" projecten. Deze projecten hebben als doel mensen te leren een inkomen te genereren middels agricultuur gerelateerde activiteiten zoals het verbouwen van een gewas, het fokken van dieren of het verwerken van beide.
Deelnemers aan deze projecten krijgen eerst een training van een aantal maanden waarin de techniek wordt bijgebracht, daarna krijgen ze de mogelijkheid zelf aan de slag te gaan en mogen ze de opbrengst van hun oogst zelf besteden of consumeren. Verder is de hoop dat men de geleerde technieken kan toepassen bij terugkeer naar Myanmar.
Als financieel directeur van ZOA Thailand ben ik verantwoordelijk voor de juiste besteding van het geld van onze donoren. Dit betekend dat we voor elke euro die we uitgeven moeten kunnen uitleggen waarom we hem besteed hebben, dat we hem daadwerkelijk besteed hebben en dat hij ook ontvangen is door degene die de dienst geleverd heeft.
Soms zorgt dat voor onzinnige discussies en leidt het af van waar het om gaat. Meestal helpt het ons focus te houden op de mensen waar we geroepen zijn hulp te bieden en na te denken hoe we meer kunnen doen met minder.
Een intensieve week bij de SMRU
Het is weekend, tijd om even bij te komen van de afgelopen 1,5 week. Het is een intensieve tijd bij de SMRU, met hele leuke en hele heftige momenten.
Allereerst is het flink druk in de kliniek in Maela. Momenteel is het “Respiratory Season”, de periode waarin veel kinderen luchtweginfecties krijgen. De meeste kinderen zijn alleen wat verkouden, maar andere kinderen krijgen een flinke pneumonie of bronchiolitis. Eigenlijk is het te vergelijken met de Nederlandse herfst en winter, alleen hier duurt het van eind augustus tot eind oktober.
Met name de kinderen die de vroeg geboren zijn (prematuren) of die bijvoorbeeld het syndroom van Down hebben, zijn kwetsbaar en hebben vaak minimaal 1 ziekenhuisopname in deze periode. Omdat wij voor deze groep kinderen in het kamp zorgen, ligt onze IPD (In Patient Department) meestal vol. De meeste kinderen krijgen antibiotica, we geven adrenaline nebuliser en salbutamol en kunnen zuurstof geven. Soms is het wel behelpen om voldoende zuurstof te hebben voor iedereen en afgelopen weekend moesten 2 babies de zuurstof delen; we moesten toen een neus canule in 2-en delen en beide babies kregen ieder een helft… gelukkig konden we de dag daarna de zuurstof stoppen.
Naast dat de IPD vol lag met deze kinderen, kregen we ook een andere patiënt terug uit Mae Sot ziekenhuis. Een heel verdrietig verhaal: een zwangere vrouw werd binnengebracht omdat ze was flauwgevallen. Haar hematocrit bleek 14% te zijn (te vergelijken met een hemoglobine van minder dan 5 mmol/l). We hebben onderzoek ingezet en bloedtransfusies gegeven. Omdat we bang waren voor een ernstige bloedaandoening (bijvoorbeeld leukemie) hebben we haar doorgestuurd naar Mae Sot ziekenhuis voor verdere diagnostiek. Helaas bleek ons vermoeden waar te zijn en had zij leukemie. Omdat haar conditie heel snel verslechterde en de prognose zeer slecht was, gaf ze aan dat ze terug wilde naar Maela, om daar te overlijden. Ze was echter ook zwanger (inmiddels 26 weken), maar op een echo werd gezien dat de baby weinig bewoog, dus ook een slechte kans had op overleven en de Thaise dokters wilden haar niet inleiden. Toen ze aankwam in Maela had ze inmiddels weeën en is ze bevallen van een zoon. Omdat hij meer dan 750 gram woog, hebben we hem gereanimeerd en behandeld met o.a. antibiotica en zuurstof. Maar omdat zijn longen niet goed ontwikkeld waren, is hij toch na een dag overleden. De moeder is na 4 dagen uiteindelijk overleden, in Maela, wat ze graag wilde. Omdat ik haar al een aantal weken kende had ik inmiddels een band met haar opgebouwd. Het was een hele leuke, spontane vrouw met een enorm netwerk aan familie en vrienden om haar heen. Ze bleek scheikunde in Rangoon gestudeerd te hebben en ze werkte nu in het kamp voor Solidaritas (een NGO die de (schone) watervoorziening in het kamp regelt). Veel mensen zullen haar missen… En het is moeilijk om te bedenken dat ze een betere kans had gehad als ze Thai was geweest…
De kinderarts die voor mij de medische dokter in Maela was, zal aankomend weekend vertrekken naar Cambodja. Ze gaat daar samen met haar man een nieuwe onderzoeksunit oprichten. Ik heb enorm veel steun van haar gehad en ze heeft me alles geleerd in Maela, ik zal haar erg gaan missen. Maar een afscheid brengt ook leuke feestjes met zich mee. En feestjes zijn hier erg relaxed en gezellig. Lekker eten en drinken en dansen; een aantal weken geleden in Maela en afgelopen weekend in Mae Sot. Erg leuk om in zo’n intensieve tijd, ook ontspannende tijden met de staf te hebben!
De nieuwe week ligt nu weer voor ons. Ik zie er elke dag naar uit om naar Maela te gaan en te werken met mijn staf. Het is erg bijzonder om met hen samen te werken en hen steeds beter te leren. Ik ben benieuwd wat deze week weer gaat brengen!
Een moeder en een zieke baby – vervolg
Al enige tijd geleden wilde ik jullie op de hoogte brengen van de kleine baby die te vroeg geboren was en wiens moeder HIV en tuberculosis had.
Ik heb namelijk goed nieuws en slecht nieuws, en eigenlijk moet ik de titel veranderen in: “Een zieke moeder en een baby”. Allereerst het goede nieuws; met de baby gaat het (voorzover wij weten) goed! Tijdens de opname in onze Special Care Baby Unit is het heel goed met hem gegaan. Hij heeft geen complicaties gekregen en deed het zelfs beter dan andere premature babies. Hij kreeg de eerste week antibiotica en antiretrovirale medicijnen (omdat de moeder HIV positief is) voor 6 weken. Verder heeft hij geen andere behandelingen nodig gehad. En hij groeide heel goed, dankzij de moedermelk die gedoneerd werd door verschillende moeders.
Uiteindelijk woog hij 1900 gram toen hij 5 weken oud was. Op dat moment zijn we ook gestart met profylactische tuberculose behandeling. Helaas was het echter niet mogelijk dat zijn moeder hem kon zien, want zij lag al die tijd opgenomen op de geïsoleerde tuberculose-afdeling van het AMI ziekenhuis in Maela.
Toen de baby groot genoeg was om naar huis te gaan, hebben zijn oma en vader hem meegenomen naar hun dorp. Omdat de vader Thai is, kan de baby naar een Thais ziekenhuis voor verdere zorg. Ondanks dat de ouders getrouwd zijn, heeft de moeder geen recht op deze zorg en moet zij in Maela blijven.
Ik bid dat ze in ieder geval voldoende zal opknappen om haar zoon in haar armen te kunnen houden.
Een nieuwe bilimeter dankzij Stichting Malariadokters!
Een baby met een gele huid, dat zien we hier elke dag. De meeste babies krijgen een klein beetje geelzucht 2-3 dagen na de geboorte. Dit wordt veroorzaakt door het stijgen van het bilirubine gehalte in het bloed van de baby. Wanneer dit gehalte te hoog wordt is het gevaarlijk voor de baby, wanneer het heel erg hoog wordt kan er hersenschade ontstaan en in het ergste geval kan de baby overlijden.
Gelukkig is er een therapie voor jaundice (geelzucht). Wanneer je de baby op tijd onder een blauwe UV-lamp legt neemt het bilirubine-gehalte af. Om te bepalen welke babies deze therapie nodig hebben moet het bilirubine gehalte bepaald worden. Hiervoor hebben we een bilimeter nodig. In het laboratorium in Maela kamp hadden we een oude bilimeter die hoognodig aan vervanging toe was.
Dankzij jullie giften een Stichting Malariadokters hebben we een nieuwe bilimeter kunnen kopen, geweldig bedankt!
Nu kunnen we weer goed bepalen welke baby de fototherapie nodig heeft, en met welke intensiteit. Maar wat ook belangrijk is, dat we weer kunnen bepalen wanneer de fototherapie gestopt kan worden zodat de baby weer volledig bij de moeder kan zijn! We zullen de nieuwe bilimeter dagelijks gebruiken, vaak wel voor 10 bepalingen per dag! Nogmaals bedankt, ook namens alle medics, nurses, labpersoneel en natuurlijk de ouders van Maela kamp.